W przypadku kierowców ciężarówek, czas pracy jest liczony zgodnie z obowiązującymi rozporządzeniami i innymi regulacjami prawnymi.

Obecnie czas pracy kierowcy zawodowego w państwach Unii Europejskiej regulowany jest przez rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r.

Niekoniecznie jest to czas spędzony tylko i wyłącznie za kółkiem, ale w czas pracy kierowcy wlicza się również:

• okres pomiędzy rozpoczęciem a zakończeniem pracy,
• okres, w którym pracownik jest lub musi pozostać w miejscu pracy i podczas którego jest on do dyspozycji pracodawcy,
• czas spędzony na wykonywaniu swoich obowiązków,
• okres, w którym pracownik nie dysponuje swoim czasem w sposób swobodny,
• cały czas poświęcony na wszelkie czynności związane z transportem: prowadzenie pojazdu, załadunek i rozładunek, pomoc pasażerom przy wsiadaniu i wysiadaniu z pojazdu (w przypadku autobusów lub autokarów), sprzątanie i konserwację pojazdu, itp.
• okresy oczekiwania podczas załadunku i rozładunku pojazdu, w sytuacji, gdy czas ten nie jest znany kierowcy z wyprzedzeniem, w tym okresy, w których pracownik towarzyszy pojazdowi przeładowywanemu promem lub pociągiem.
• czas oczekiwania na granicach lub okresy oczekiwania spowodowane zakazem prowadzenia pojazdów.

Czas pracy obejmuje wszystkie godziny przepracowane dla jednego lub więcej pracodawców i w świetle prawa powinien być on sumowany. Do czasu pracy nie zalicza się przerw oraz odpoczynku.

Tak ścisła kontrola czasu kierowców jest związana z chęcią poprawy bezpieczeństwa na drogach, biorąc pod uwagę fakt, iż zmęczony kierowca prowadzący pojazd dłużej, niż pozwalają mu na to jego predyspozycje fizyczne, może stanowić realne zagrożenie nie tylko dla siebie, ale także dla innych użytkowników ruchu drogowego.

Oprócz bezpieczeństwa na drogach pod uwagę brany jest również aspekt dotyczący warunków socjalnych kierowców, ponieważ w sytuacji ścisłego kontrolowania czasu pracy rzadziej dochodzi do nadużyć ze strony pracodawców.

Ewidencja czasu pracy kierowcy

Czas prowadzenia obejmuje czas, kiedy kierowca fizycznie prowadzi pojazd i nie wlicza się do niego np. innej pracy. Z założenia dzienny czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 9 godzin, jednak można wydłużyć ten okres do 10 godzin, jednak nie więcej niż dwa razy w tygodniu.

W przypadku pracy kierowców istotną rolę pełni dokumentacja czasu pracy. Kierowca ma obowiązek rejestrować swój czas pracy na własnej karcie kierowcy. W sytuacji, gdy posługujemy się cudzą kartą kierowcy, za granicą możemy zapłacić nawet kilkaset euro kary.

Warto również mieć na uwadze, że w przypadku podejrzenia używania cudzej karty kierowcy, inspekcje transportu drogowego danego kraju mają prawo do skontrolowania całego pojazdu. I, co istotne, w pojeździe nie powinna znajdować się jakakolwiek inna karta niż kierowcy, który w danym momencie prowadzi pojazd.

Nie dopuszcza się sytuacji, że w pojeździe znajdują się jakiekolwiek urządzenia, które mogłyby służyć fałszowaniu zapisów na tachografie. Jeśli podczas kontroli pojazdu przez odpowiednie służby, zostaną znalezione tzw. magnesy czy kasowniki błędu, grożą nam wysokie kary finansowe, sięgające nawet kilkunastu tysięcy euro.

Jazda bez karty kierowcy jest dozwolona jedynie w kilku wyjątkowych sytuacjach i jeśli posiadamy stosowny dokument. Do takich sytuacji możemy zaliczyć utratę karty kierowcy wiążącą się ze zagubieniem, kradzieżą lub jej uszkodzeniem. W takich sytuacjach kierowca powinien wystąpić o wydanie nowej karty kierowcy, a gdy miała miejsce kradzież, posiadać protokół zgłoszenia zdarzenia, który został przekazany na policję.

W tego typu wyjątkowych sytuacjach kierowca może prowadzić pojazd na podstawie wydruków, jednak nie dłużej niż 15 dni od daty wykonania pierwszego wydruku, z założeniem, że wydruki powinny być szczegółowo i wyczerpująco opisane.

W czyim obowiązku leży kontrola czasu pracy?

Obecnie obowiązkiem przestrzegania zasad ewidencji czasu pracy kierowcy oraz rejestrowania swoich aktywności za pomocą tachografu objęci są kierowcy, którzy wykonują przewóz drogowy rzeczy (przy dopuszczalnej masie całkowitej pojazdów łącznie z przyczepą lub naczepą przekraczającej 3,5 tony) lub osób (przy użyciu pojazdów przeznaczonych w sposób trwały do przewozu więcej niż dziewięciu osób łącznie z kierowcą).